Hoewel de drie heren elkaar nog maar net kennen, lijken ze goed op elkaar afgestemd te zijn. Frank van der Werf is nieuw bij de club. Op zijn negentiende begint hij als trainer van de jongste jeugd van Flevo Boys, waarna hij als jeugdtrainer onder andere ervaring opdoet bij SC Emmeloord en FC Wolvega. Bij VV De Blesse vindt hij dit seizoen zijn eerste klus als hoofdtrainer, iets waar hij heel veel zin in heeft: “De Blesse is echt een dorpsclub. Een groot deel van het sociale leven in De Blesse gebeurt op de club en voetbal leeft hier echt. Ik ben warm ontvangen door iedereen van de club; ik voel me gelijk één van hen. Dat is uniek.” Hij tekende in januari, niet verwachtend dat hij een team zou trainen die uitkomt in de derde klasse: “Sterker nog, het leek erop dat er een degradatie zat aan te komen.”
Ondanks dat Frank vorig seizoen zeker een aantal keren langs de kant heeft gestaan, kun je toch beter Mient en Ron aankijken om meer te horen over dat opmerkelijke voetbalseizoen. Ron sloot zich halverwege het seizoen aan als leider. Ron: “Begin van afgelopen seizoen startte er één leider, maar het was al snel duidelijk dat het geen taak is die je in je eentje kan uitvoeren. Net voor de winterstop ben ik daarom aangesloten.” Het loopt op dat moment niet op rolletjes voor het team: “Tot de winter hadden we het zwaar, maar daarna kwam de schwung erin. We begonnen er weer in te geloven. De stemming werd steeds beter, we begonnen wedstrijden te winnen en kwamen in een goede flow.” Niemand durft dan nog te dromen van een promotie, ook niet wanneer ze onverwacht de nacompetitie bereiken: “Ik ging elke wedstrijd in met het idee; dit zou weleens het laatste potje kunnen zijn. Toch bleven we winnen. Pas bij de laatste wedstrijd durfde ik er in te geloven en dacht ik bij mezelf: we gaan hier niet zonder iets weg.”
De rode brigade
In dit jongensboek mogen de supporters natuurlijk ook niet ontbreken. Voor de wedstrijden in de nacompetitie stapten zeker honderd supporters de bus in om hun team aan te moedigen. Mient herinnert zich al die rode sjaals, zonnebrillen en shirts: “De mensen van de tegenpartij zagen ons met open mond aankomen.”
Verklaring voor het succes
‘Onverklaarbaar’ noemt Ron het succes na de winterstop. Hij zag hoe het team na de winter samen kwam: “De jonge en ervaren spelers begonnen elkaar steeds meer te vinden. Er kwam meer rust en, ook niet onbelangrijk, meer vertrouwen in het team.” Conditioneel is het team sterk, waardoor ze vooral in de tweede helft wedstrijden naar zich toe wisten te trekken. Bovendien willen de jongens hard werken voor elkaar, merkt ook de nieuwe hoofdtrainer: “Ik zie een team op het veld dat een grote drive heeft om te winnen. Dat zie je al aan de opkomst in de voorbereiding. Jongens zeggen festivals af, om bij de training te kunnen zijn. Als trainer is dat natuurlijk optimaal.”
Volgens Mient zijn de prestaties van het team een logisch gevolg van de positieve ontwikkelingen binnen de club: “De schwung is weer helemaal terug. Onze jeugd speelt bijvoorbeeld op een hoog niveau en hebben zonder uitzondering een ervaren en opgeleide trainer. Daarnaast leeft er een enorm gevoel van saamhorigheid. Het hele dorp staat achter de club.” Sinds kort vinden de herenteams aansluiting bij Dames 1: “Dat begon eigenlijk toen de heren bij de dames begonnen te vlaggen,” herinnert Ron zich. “Nu kunnen we bijna standaard rekenen op de support van de vrouwen tijdens de wedstrijden en ook onze spelers komen regelmatig kijken bij de wedstrijden van ons dameselftal.” Ook de JO-17 (De Blesse heeft geen JO-19 team) staat regelmatig langs de lijn en vindt nu al aansluiting bij het team, waarvan ze ooit deel uit hopen te maken.
Het nieuwe seizoen
Over seizoen 22-23 raak je bijna niet uitgepraat, maar in de derde klasse moet het team zich opnieuw gaan bewijzen. Frank: “We willen goed meedraaien. Handhaving is voor nu het allerbelangrijkste en ik denk ook zeker dat dit mogelijk is. Natuurlijk komen er wedstrijden waarin we het heel zwaar gaan krijgen, maar we hebben ook zeker kansen.” Volgens de hoofdtrainer is dat te danken aan de instelling van de spelers: “Ze zijn heel leergierig. Als trainer heb ik natuurlijk mijn eigen plan over hoe we kunnen spelen. Ik merk dat de spelers dat begrijpen, dat ze open staan om het ook op mijn manier te proberen. Er zit enorm veel voetballend vermogen in het team, dat wil ik nog meer inzetten om wedstrijden te domineren.”
Frank noemt zichzelf een trainer die een duidelijk beeld heeft van hoe hij wil spelen, die spelers goed kan motiveren, enthousiasmeren en die persoonlijk sterk is: “Vertrouwen, zeker bij zo’n jonge ploeg, is ontzettend belangrijk. Daarvoor heb je een goede band met elkaar nodig. Ik ben een trainer die wil weten wat er omgaat in de koppies van mijn spelers. Die ervoor wil zorgen dat iedereen zich gezien voelt.” Daarnaast vindt hij ook plezier heel belangrijk: “Deze jongens hebben allemaal passie voor het spelletje. Dat ga ik niet de kop in drukken, door alleen te kijken naar meetbare feiten. Ik wil ook gewoon leuke wedstrijden spelen en eraan bijdragen dat de passie van de jongens alleen nog maar groter wordt.” Het is de trainer opgevallen hoe zelfbewust de jongens op deze leeftijd al zijn: “Zo vroeg één van de jongens mij of ik ook een trainer was die schreeuwde langs de kant. Blijkbaar weten ze al heel goed wat hen kan motiveren én wat juist niet.” Bovendien zijn ze al veel bezig met hun voorbeeldfunctie voor de jongere leden van de club, weet Mient: “Je zult ze niet zo snel tegen de scheids tekeer zien gaan.” Ook verdiept Frank zich graag in het groepsproces, waarbij Louis van Gaal en Foppe de Haan voorbeelden voor hem zijn: “Het team is het allerbelangrijkste. Daarvan wil ik de spelers bewust maken.”
Uitkijken doen de heren vooral naar de derby’s, tegen Trinitas, Olyphia en Oldemarkt. “Dat worden prachtige wedstrijden”, weten Mient en Ron. Frank kijkt ook uit naar de uitdaging om tegen ploegen te spelen die gedegradeerd zijn uit de tweede klasse: “Ik hoop dat alle tegenstanders over ons zullen zeggen: ‘De Blesse is een lastige club om te verslaan’.”
